Ο Βίκτορ έχει πια εξελιχθεί σε ένα πλήρως οργανομηχανικό πλάσμα, έχοντας μεταλλάξει ολοκληρωτικά τον αλλοτινό εαυτό του. Αγκαλιάζοντας ολόψυχα αυτήν την Ένδοξη Εξέλιξη, ο Βίκτορ απέκτησε τη λάμψη ενός μεσσία στα μάτια των ακολούθων του. Θυσίασε την ίδια την ανθρώπινη φύση του, κηρύσσοντας ότι η εξάλειψη των συναισθημάτων οδηγεί και στην εξάλειψη της οδύνης. Τώρα, θέλει να διαδώσει την αποκάλυψη της μαγοτεχνικής και στον υπόλοιπο κόσμο, ακόμη κι αν αυτός δεν μπορεί να καταλάβει τα οφέλη της. Στο κάτω-κάτω, για αυτόν τον γνώστη του απόκρυφου, η βία είναι απλώς μια μεταβλητή, απαραίτητη για τη λύση της ύστατης εξίσωσης.