Ανάλυση Ήρωα: Λίλια

Φανταστείτε ότι γνωρίζετε τα όνειρα όλων —πώς βλέπουν τον κόσμο, τον εαυτό τους και τους άλλους.

Τώρα φανταστείτε ότι η μητέρα σας είναι ένα δέντρο, ότι ο καλύτερός της φίλος είναι ο Άιβερν και ότι εσείς έχετε ζήσει όλη σας τη ζωή μόνοι σε ένα μαγικό δάσος. Η μόνη σας επαφή με τον έξω κόσμο είναι μέσα από τα όνειρα των κατοίκων του, τα οποία κρατούν ζωντανό το δέντρο-μητέρα σας.

Μια μέρα, όμως, τα όνειρα σταματούν να εμφανίζονται. Το δέντρο-μητέρα σας αρρωσταίνει και κάτοικοι του έξω κόσμου εμφανίζονται στο δάσος σας. Πανικοβάλλεστε, τους κοιμίζετε και τότε, ω του θαύματος, τα όνειρα επιστρέφουν! Το δέντρο-μητέρα σας νιώθει καλύτερα και, μάλιστα, μπορείτε να μαζέψετε τα όνειρα αυτά και να ταΐσετε τη μανουλίτσα σας.

Τι κάνει, λοιπόν, σε αυτήν την περίπτωση ένα καλό ελάφι-κόρη; (Ναι, παρεμπιπτόντως είστε ελάφι —μην ρωτάτε περισσότερα.) Καλπάζετε στον έξω κόσμο, για να κοιμίσετε τους ανθρώπους και να μαζέψετε τα όνειρά τους.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η Λίλια. Μόνο που... δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Λίλια είναι πολλά περισσότερα πράγματα.

Είναι ντροπαλή, αδέξια και ανασφαλής. Είναι ανιδιοτελής και θέλει να βοηθήσει, αλλά φοβάται να πλησιάσει όσους τη χρειάζονται. Η Λίλια είναι σαν ένα σπάνιο λουλούδι που χρειαζόταν προσεκτική φροντίδα κατά την ανάπτυξή του. Τελικά, μεταμορφώθηκε σε κάτι που δεν περιμέναμε: στην πιο θαρραλέα Ηρωίδα που δημιουργήσαμε ποτέ, η οποία έχει έναν αδιάρρηκτο δεσμό με τα όνειρα.

Μην αφήσετε τα όνειρά σας να μείνουν όνειρα

«Η Λίλια νιώθει οικειότητα με τα όνειρα —για την ακρίβεια, τα λατρεύει. Αλλά όχι μόνο επειδή είναι όνειρα», εξηγεί ο βασικός συγγραφέας αφηγηματικού περιεχομένου, David «Interlocutioner» Slagle. «Τα λατρεύει για αυτό που αντιπροσωπεύουν: Έναν ολόκληρο κόσμο ανθρώπων που κρύβουν μέσα τους μια όμορφη μαγεία. Οι άνθρωποι, όμως, ξεχνούν αυτήν τη μαγεία. Την κρύβουν βαθιά μέσα τους. Κι, όταν η Λίλια το βλέπει αυτό, δεν θέλει μόνο να σώσει το δέντρο-μητέρα της, αλλά θέλει και να βοηθήσει τους ανθρώπους να βρουν τη μαγεία μέσα τους.»

Η Λίλια είναι το όνειρο ενός μαγικού δέντρου στην Ιονία. Το δέντρο συγκεντρώνει όνειρα στα λουλούδια του και, όταν αυτά ανθίσουν, τα όνειρα απελευθερώνονται ως μαγεία και τρέφουν το δάσος όπου ζει. Μια νύχτα, το δέντρο βλέπει το δικό του όνειρο. Αντί, όμως, να ανθίσει, το μπουμπούκι πέφτει στο χώμα και γίνεται η Λίλια.

Όνειρα, λοιπόν. Εξαιρετικά. Τι σημαίνει αυτό στο League; Πώς ένας παίκτης Ζούγκλας μαζεύει όνειρα; (Μπορούν οι παίκτες Ζούγκλας να μαζέψουν κάτι άλλο από τα δάκρυα των συμμάχων τους και από σήματα ότι λείπει εχθρός;)

«Μόλις αποφασίσαμε ότι η Λίλια θα ήταν μια Ηρωίδα των ονείρων, πρόσθεσα στο κιτ της την ικανότητα να κοιμίζει τους αντιπάλους», λέει ο σχεδιαστής Ηρώων Dan «Riot Maxw3ll» Emmons. «Αποτελεί εδώ και καιρό βασικό στοιχείο της, επειδή δεν θα μπορούσε να είναι το ελαφάκι των ονείρων χωρίς τον ύπνο. Άλλαξε, όμως, από διάφορες απόψεις στην πορεία του χρόνου.»

Κάποια στιγμή, η ικανότητα της Λίλια να κοιμίζει τους εχθρούς ήταν μια ευθεία επιδέξια βολή που κοίμιζε όποιον χτυπούσε. Μια άλλη παραλλαγή ήταν ένα βλήμα που δημιουργούσε άνθη κατά μήκος τοίχων και κοίμιζε όποιον αφελή στεκόταν κοντά (όπως η Υπέρτατη της Κιάνα). Έπειτα, η ικανότητα έγινε ένα πεδίο με παγίδες ύπνου, που ήταν ενδιαφέρον, αλλά το αποτέλεσμα ήταν οι εχθροί απλώς να προσπαθούν να αποφύγουν τη Λίλια, πράγμα που βρήκαμε κάπως άβολο. Η ομάδα κατέληξε στο μαζικό κοίμισμα, που χρησιμοποιεί ένα ακόμη σημαντικό μέρος του κιτ της: τα πάντα όλα.

Η Παθητική της Λίλια ρίχνει ονειρόσκονη σε οτιδήποτε χτυπά η Λίλια με τις ικανότητές της, κάτι που της επιτρέπει να κοιμίζει τους εχθρούς με την Υπέρτατή της (και, έτσι, είναι πιο εύκολο να μαζεύετε όνειρα, αγαπητοί μου). Επίσης, η ονειρόσκονη προκαλεί ζημιά ίση με ένα ποσοστό της μέγιστης Ζωής με την πάροδο του χρόνου, κάτι που δημιούργησε ενδιαφέρουσες προκλήσεις κατά την ανάπτυξη.

«Οι δοκιμαστές του ποιοτικού ελέγχου ανακάλυψαν ότι η Παθητική της Λίλια ήταν υπερβολικά ισχυρή στην αρχή», λέει ο μηχανικός ποιοτικού ελέγχου, Mikky «Riot Koyuncu» Koyuncu. «Η ζημιά ως ποσοστό μέγιστης Ζωής που προκαλούσε εναντίον τεράτων δεν είχε μέγιστο όριο, και απέδειξαν ότι αυτό ήταν πρόβλημα, όταν προκάλεσαν την εμφάνιση του βαρόνου και τον σκότωσαν μόνο με τη Λίλια επιπέδου 1. Μετά, ένας από τους δοκιμαστές, ο Gabriel, σχεδίασε αυτήν την εικόνα και τη χρησιμοποιήσαμε ως splash art της οθόνης φόρτωσης για κάποιο διάστημα... Αυτή η εικόνα χρησιμοποιήθηκε για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι συνήθως».

Όμως, η τελική μορφή του splash art της Λίλια έχει πολλά στοιχεία που δείχνουν ποια είναι πραγματικά... η βοσκοπούλα των ονείρων.

Το ραβδί της είναι ένα κλαδί από το δέντρο-μητέρα της. Στο παιχνίδι το χρησιμοποιεί για να κοπανάει τους εχθρούς, αλλά μπορεί να γίνει και γκλίτσα για βοσκούς. Ο βολβός που κάποτε περιείχε το όνειρό της να γνωρίσει ανθρώπους, βρίσκεται στο άκρο του ραβδιού και απορροφά τα όνειρα που μαζεύει. Και το φως που εκπέμπει τη βοηθά να οδηγεί τα όνειρα πίσω στο δέντρο-μητέρα της.

Η αμφίεση Άνθος του Πνεύματος της Λίλια έχει το ίδιο θέμα του βοσκού, αλλά με κάποια επιπλέον στοιχεία. Αντί για το λουλούδι στο κεφάλι της, έχει ένα άνθος κερασιάς ανάμεσα σε δύο κέρατα, έχει έναν κόμπο χαναμουσούμπι δεμένο στο πόδι της και το ραβδί της έχει πιο αιθέρια εμφάνιση.

Ωστόσο, η Λίλια δεν θα μπορούσε να είναι η βασίλισσα των ονείρων χωρίς αυτά να αποτελούν μέρος της συνολικής ταυτότητάς της. Ναι μεν τα όνειρα είναι εμφανή στην εικονογράφησή της, τα μαζεύει στο παιχνίδι και είναι η ίδια όνειρο, αλλά λείπει ένα μεγάλο κομμάτι του σχεδιασμού της: ο ήχος. Κι επειδή η Λίλια είναι η πρώτη Ηρωίδα με κύριο θέμα τα όνειρα, ο σχεδιαστής ήχου Darren «Riot DummerWitz» Lodwick, έπρεπε να ξεκινήσει τη δουλειά του από το μηδέν.

«Η Λίλια είναι πολύ όμορφη και λεπτεπίλεπτη, όπως πολλοί άλλοι ξωτικόμορφοι Ήρωες στο League, π.χ. η Λούλου, ο Άιβερν και η Νίκκο», εξηγεί ο Riot DummerWitz. «Δεν θέλω, όμως, η Λίλια να ακούγεται σαν ξωτικό, γιατί αυτό θα την αδικούσε. Δεν είναι πνεύμα με πεταλούδες που λαμπυρίζει. Είναι ένα πλάσμα των ονείρων. Λατρεύει τα όνειρα που δημιουργούν οι άνθρωποι και ξέρει ότι τα όνειρά τους δεν είναι απλά πράγματα. Ακόμη κι αν είναι χαρούμενα όνειρα, μπορεί να είναι σουρεαλιστικά και γλυκόπικρα, περίεργα και με ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτό ήθελα να το αποτυπώσω στους ήχους της.»

Για να το κάνει αυτό, ο Riot Dummerwitz χρησιμοποίησε συναισθηματικά μπερδεμένες πηγές με κάποια απόσταση στα ηχητικά εφέ της Λίλια. Όταν κραδαίνει το ραβδί της, μπορείτε να ακούσετε γέλια και κλάματα, αλλά κάπου μακριά, σε ένα ακαθόριστο μέρος. Είναι απόμακρο, σουρεαλιστικό και δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό.

«Ήθελα να δημιουργήσω μια συναισθηματική δυσαρμονία μεταξύ των λεπτεπίλεπτων και χαριτωμένων γραφικών της και της ανησυχητικής αμφισημίας των ονείρων», λέει ο Riot Dummerwitz. «Και ήθελα να σιγουρευτώ ότι οι ήχοι της Λίλια δεν μοιάζουν με κανέναν άλλον ήχο στο League.»

Ορίστε, λοιπόν: η Λίλια, το ελαφάκι των ονείρων σας. Μόνο που... εντάξει. Το παραδεχόμαστε. Δεν σας είπαμε όλη την ιστορία.

Η ανάπτυξη της Λίλια δεν ήταν πάντα τόσο ονειρική. Όπως ίσως θυμάστε, ο Ryan «Reav3» Mireles έκανε μερικές όχι και τόσο συγκεκαλυμμένες αναφορές στη Λίλια στο βίντεο Ήρωες στη Σεζόν 2020. Σ' αυτήν τη φάση, η κύρια ταυτότητα της Λίλια βασιζόταν στην αλλαγή μορφών.

Βάλτε πιτζάμες και πάρτε την αγαπημένη σας κουβέρτα. Είναι ώρα να σας αφηγηθούμε την ιστορία του πώς η Λίλια έγινε το ευαίσθητο ελαφάκι που βλέπετε σήμερα.

Το ελαφάκι που αλλάζει μορφές

Η διαδικασία δημιουργίας ενός Ήρωα ξεκινά με έναν «σπόρο», που στην ουσία είναι απλώς η πρώιμη ιδέα από την οποία ξεκινά η ομάδα την εξερεύνησή της. Αυτή μπορεί να είναι μια κεντρική ιδέα παιχνιδιού, ένας στόχος αφήγησης ή ακόμη και απλώς η αίσθηση ενός Ήρωα. Μερικές φορές, μετά από μήνες φροντίδας, ο σπόρος ανθίζει και γίνεται ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Άλλες φορές καταλήγει να μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ο σπόρος της Λίλια ήταν η ιδέα της «Ηρωίδας Ζούγκλας που αλλάζει μορφές ανά διαστήματα». Έτσι, ο επικεφαλής καλλιτεχνικού τομέα Gem «Lonewingy» Lim δοκίμασε να αποτυπώσει την πιθανή μορφή της.

«Σχεδίασα τρεις διαφορετικές μορφές για τη Λίλια», λέει ο Lonewingy. «Η μία ήταν μια ντροπαλή ιέρεια με μια δολοφονική πλευρά. Η επόμενη ήταν το ντροπαλό νεραϊδένιο ελάφι που η διάθεσή του έφερνε την αλλαγή των εποχών. Και το τελευταίο ήταν... Χα! Μια περιπλανώμενη σαμάνος/εξορκίστρια με... σκοτεινή πλευρά. Όλες οι ιδέες, όμως, είχαν κατά βάση δύο πλευρές, μια διχοτομία.»

Το νεραϊδένιο ελάφι άρεσε στην ομάδα χάρη στον μοναδικό σχεδιασμό του. Επιπλέον, είναι ελάφι, κάτι που είναι τέλειο για Ήρωα Ζούγκλας, γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, τα ελάφια ζουν στην καρδιά της ζούγκλας (αλλά μην ψάξετε για αποδείξεις). Και, επιπλέον, μας έδωσε μια μοναδική σιλουέτα.

Κάντε στην άκρη, Χέκαριμ και Γιούμι (και μορφή κούγκαρ της Νίνταλι), καταφτάνει ένα νέο τετράποδο στο Φαράγγι.

«Η αρχική ιδέα του Lonewingy ήταν ότι το ελαφάκι θα άλλαζε τις εποχές ανάλογα με τη διάθεσή του, π.χ. θα έφερνε το ηλιόλουστο καλοκαίρι όταν ήταν χαρούμενο και τον παγωμένο χειμώνα όταν μελαγχολούσε. Όμως, το να έχουμε έναν ακόμη Ήρωα γυμνό από τη μέση και πάνω να τρέχει πέρα δώθε και να ρίχνει μπάλες φωτιάς (σαν... τον Μπραντ, δηλαδή) δεν ήταν αρκετό», εξηγεί ο Interlocutioner. «Έτσι, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε άλλες πιθανές διχοτομίες. Σώμα και πνεύμα. Ημέρα και νύχτα. Στην πραγματικότητα, όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν αλλάζει στο Φαράγγι των Επικαλεστών, οπότε θα ήταν δύσκολο να τα συνδέσουμε με ουσιαστικό τρόπο με τον τρόπο παιχνιδιού.»

Η ημέρα και η νύχτα μετατράπηκαν τελικά σε όνειρα και εφιάλτες και η Λίλια εναλλασσόταν μεταξύ ενός Μαχητή για ομαδικές μάχες (όνειρα) και ενός Εκτελεστή (εφιάλτες) κάθε πέντε λεπτά, ό,τι κι αν γινόταν. Τα στυλ παιχνιδιού θα ήταν αρκετά διαφορετικά, ώστε οι παίκτες και στις δύο ομάδες να αναγκάζονταν να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους σύμφωνα με τη Λίλια, δηλαδή να σκορπίζουν όταν είχε μορφή Μαχητή και να μένουν μαζί όταν είχε μορφή Εκτελεστή. Η όλη ιδέα ήταν ότι οι συμπαίκτες της Λίλια μπορούσαν να αποφασίζουν για τον έλεγχο στόχων ή για τις ομαδικές μάχες ανάλογα με τη μορφή την οποία θα είχε η Λίλια, αντίθετα με τον Κέιν που επιλέγει μία μορφή για ολόκληρο τον αγώνα.

Η ομάδα πίστεψε ότι θα κατέληγε σε κάτι ωραίο, μόνο που υπήρχε ένα μικρό μικρό προβληματάκι: δεν άρεσε στους παίκτες.

«Πήραμε πολλά μηνύματα από τους παίκτες μετά την πρώτη δοκιμή και σε γενικές γραμμές απλώς δεν τους άρεσε», αναφέρει ο Riot Maxw3ll. «Προσπαθούσα να δώσω στην αλλαγή μορφής μεγάλη στρατηγική αξία και, παράλληλα, να κάνω τους μηχανισμούς πολύ απλούς. Και πιστεύω ότι το κόστος για να συνδυάζονται καλά και τα δύο αυτά στοιχεία ήταν απλώς υπερβολικά μεγάλο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα κιτ που δεν άρεσε πραγματικά στους παίκτες και αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από την αρχή.»

«Μετά τα σχόλια των παικτών, το ερώτημα ήταν το εξής: Θα κρατήσουμε τίποτα από όλα αυτά;», λέει ο Interlocutioner. «Τώρα η Λίλια είναι απλώς ένα ελαφάκι; Γίνεται να εφαρμοστεί η ιδέα των ονείρων; Και τότε ήταν που καταλήξαμε σε ένα από τα πράγματα που μας ενθουσίαζαν, που ήταν η ντροπαλότητά της.»

Μια νέα έννοια του χαριτωμένου

«Ξέραμε ότι θέλαμε η Λίλια να είναι χαριτωμένη από την αρχή, αλλά πολλοί από τους παραδοσιακά "χαριτωμένους" Ήρωες του League έχουν στην πραγματικότητα σαλτάρει», λέει ο Interlocutioner. «Αυτή είναι απλώς η σκληρή πραγματικότητα των Ηρώων του League. Πρέπει να σκοτώνουν τους αντιπάλους τους, οπότε οι περισσότεροι από αυτούς θα κουβαλάνε μια τρέλα μέσα τους.»

Στο League υπάρχουν πολλές παραλλαγές του χαριτωμένου: η Λούλου είναι αλλόκοτη και φευγάτη, η Άνι είναι αξιαγάπητα απειλητική, η Τζινξ είναι ανεξέλεγκτη, η Λουξ είναι το χαρωπό κορίτσι της διπλανής πόρτας, η Νίκκο είναι ένα πολύ φιλοπερίεργο ψάρι έξω απ' τα νερά του, η Πόπι είναι ταπεινή και ηρωική, η Ζόη είναι σοφή και έχει μια παιδικότητα, η Σοράκα είναι σαν μωβ μπανάνα και η Γιούμι είναι γατί. Υπήρχε, λοιπόν, κάτι χαριτωμένο που να λείπει από το League; Και πώς μπορείς να αφήσεις απ' έξω την τρέλα;

«Στην αρχή σχεδίασα ένα πρόχειρο animation της Λίλια να επιτίθεται με το όπλο της», λέει ο Lonewingy. «Είχε τα μάτια κλειστά και σαν να έγερνε προς τα πίσω, καθώς κράδαινε το κλαδί της. Τότε συνειδητοποιήσαμε ποιο ήταν το είδος χαριτωμένου που μας έλειπε: το ντροπαλό. Και, παρόλο που η αλλαγή μορφής δεν είχε το αποτέλεσμα που σχεδιάζαμε, μας χάρισε το ευαίσθητο, ντροπαλό ελαφάκι.»

Ωστόσο, η ομάδα έπρεπε να σιγουρευτεί ότι η Λίλια θα άρεσε στους παίκτες ως ντροπαλό ελαφάκι. Έτσι, εξέτασαν τα δύο κύρια στοιχεία που κατέληξαν να συμπεριλαμβάνονται στην τελική μορφή της.

«Άρχισα να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν η ντροπαλότητα και τα όνειρα συνδύαζαν τις δυνάμεις τους», λέει ο Interlocutioner. «Η Λίλια θέλει να βοηθήσει τους ανθρώπους και να τους γνωρίσει, αλλά φοβάται. Τι θα γινόταν, όμως, αν έφτανε σε ένα σημείο όπου δεν φοβάται πια και απλώς περιπλανιέται παιχνιδιάρικα, γεμάτη χαρά και περιέργεια; Στο κάτω κάτω, αυτό είναι που μας προσφέρουν τα όνειρα.»

«Όταν σκεφτόμουν πώς θα κινείται η Λίλια, έκατσα και είδα πολλά βίντεο με νεαρά ελάφια», λέει ο σχεδιαστής animation Drew «Sandwichtown» Morgan. «Έχουν γρήγορα πόδια και κάθε βήμα τους είναι σαν ελαφρύ χτύπημα στο έδαφος. Τα σώματά τους είναι βαριά, αλλά ευέλικτα. Και, καθώς η Λίλια κινείται πιο γρήγορα, ήθελα να δώσω χαρά και ενθουσιασμό στο τρέξιμό της. Έτσι, είδα βίντεο για μια αντιλόπη που ονομάζεται αντιδορκάδα. Η αντιλόπη αυτή κάνει χοροπηδηχτά άλματα όταν είναι χαρούμενη και αυτό είναι που αποτέλεσε την έμπνευση για το animation τρεξίματος της Λίλια.

Η Λίλια ξεκινά κάθε αγώνα σαν μπουμπούκι: ασταθής, αβέβαια, διστακτική. Καθώς, όμως, μαζεύει όνειρα, ανθίζει και γίνεται κάτι τελείως διαφορετικό. Αποκτά περισσότερη αυτοπεποίθηση, μιλάει πιο δυνατά, αποκτά ζωντάνια, καλπάζει στο Φαράγγι, κοιμίζει Ήρωες και μαζεύει τα όνειρά τους.

«Αντιμετωπίσαμε πάρα πολλές προκλήσεις κατά τον σχεδιασμό της Λίλια», αναπολεί ο Interlocutioner. «Η αλλαγή των ικανοτήτων της, η προσαρμογή του Άνθους του Πνεύματος... Όλα αυτά συσσωρεύτηκαν στην πορεία του χρόνου. Οι παίκτες μάς ρωτούν, "Πώς καταλήξατε στη Λίλια; Είναι τόσο συγκεκριμένη". Η απάντηση είναι ότι έπρεπε να το κάνουμε. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να προχωρήσουμε. Ελπίζω μόνο ότι θα αφήσουμε πίσω μας όλες αυτές οι προκλήσεις και ότι η Λίλια έχει μεταμορφωθεί σε ένα πανέμορφο λουλούδι που λατρεύουν οι παίκτες.»

Και αυτή είναι στ' αλήθεια η ιστορία της ανάπτυξης της Λίλια. Από Ηρωίδα Ζούγκλας που αλλάζει μορφές σε ντροπαλό ελαφάκι των ονείρων. Η Λίλια δεν έγινε ακριβώς αυτό που περιμέναμε, αλλά, μετά από προσεκτική φροντίδα, όχι μόνο άνθισε, αλλά απέδωσε καρπούς.